Het begon allemaal op Blue Monday… daar wordt een mens niet vrolijker van. Niet doordat het Blue Monday wás maar omdat het een totaal verzonnen dag is. HET IS NIET WAAR! Het is níet de meest depressieve dag van het jaar. De term is puur verzonnen door een psycholoog met als doel meer zonvakanties te verkopen in opdracht van een reisbureau.
Toch wordt kennelijk iedereen heel blij van dit ‘nieuws’. Bedrijven hebben weer een ‘inhaker’ en een goede kapstok om de zoveelste aanbieding te promoten. De periode tot Valentijnsdag moet immers nog gevuld. En vrijwel overal waar ik kwam die dag, benoemden mensen de Blue Monday, een beetje zoals op een vrijdag de 13e, met een verlekkerend soort fanatisme.
Het is dus niet waar. Maar is dat erg?
In de commerciële communicatie is de waarheid ondergeschikt geworden aan een goed verhaal; storytelling, emotie, likeablility, sensatie, zijn de heilige graal geworden. Dit ergert mij, als mens en ook als copywriter. Kennelijk ben ik toch gehecht aan die goede oude waarheid.
Ik denk dat het één niet zonder het ander hoeft. De vorm kan best mooi, ontroerend of grappig zijn zonder dat dit ten koste gaat van de inhoud. Denk maar aan geestige spandoeken tijdens de klimaatmars: ‘ There is no planet B’ of ‘binnenkort heeft iedereen een huisje aan zee’. De inhoud kan dus ook best confronterend zijn terwijl de vorm ervoor zorgt dat er aandacht getrokken wordt.
Maar goed, terug naar mijn leven; ik had op deze blauwe maandag een netwerkbijeenkomst voor 50 plus-ers, georganiseerd door ‘Stichting Werken Voor Elkaar’, die mij door het UWV was aangeraden… ‘Dat kan dus niets zijn’, dacht ik nog. Mijn verwachtingen waren erg laag. Maar ik was al ruim twee maanden vijftig én werkzoekend en soms moet je een risico nemen, dus ik ging toch.
Keynotespreker was Claudia Bouwens, het BELmeisje en eerlijk gezegd dacht ik meteen: ‘Oh help, kan ik voor de workshop straks nog snel een andere kiezen want dit past niet echt bij mij.’ Maar… er gebeurde wel iets… er was wel iets ‘aan de hand’, en daardoor raakte ik in ieder geval geïnteresseerd en oplettend.
Ze sprak mensen aan, vond oplossingen voor vermeende obstakels, er werden onvervulde wensen geuit, mensen werden aan elkaar gekoppeld die elkaar iets te bieden hadden.
Ikzelf werd aangesproken en uitgenodigd deze gastblog te schrijven. Nou ja, lang verhaal kort: ik ging om. En werd meteen ook fan.
Toen iemand vroeg waarom ze zo ‘Youp van het Hek achtig’ presenteerde, hield ik mijn adem in. Vond hij het zo slecht?!
Het bleek dat hij het juist grappig vond en daar ook van vond dat dit afbreuk deed aan de inhoud. Daardoor leek het minder waar, vond hij.
Dat vond ik interessant. Volgens mij is humor er juist op gericht de waarheid te zeggen, met een kleine omweg weliswaar, op een omtrekkende manier. Ook, of misschien wel juist wanneer die waarheid hard is. Dan gaat het er bij mensen wél in. Humor als fijn karretje voor de inhoud.
In cabaret of comedy is het vaak andersom: humor is het doel en de inhoud is het karretje waardoor mensen blijven luisteren.
Een boodschap zonder vorm wordt niet gehoord. Vorm zonder boodschap gaat nergens over en wordt vergeten. Daarom is zowel humor als inhoud zo belangrijk in communicatie. Wanneer bijvoorbeeld in een communicatiecampagne humor en inhoud samen komen, dan gebeurt er iets: er is dan iets ‘aan de hand’. Dan klikt er iets. En precies dát zag en voelde ik gebeuren tijdens deze bijeenkomst.
En zo gebeurde het dat er op een gewone Blue Monday, ineens iets ‘aan de hand’ was.
Dit gastblog is geschreven door Nadja Schijveschuurder n.a.v. de Inspiratiesessie “In de film des levens speel je zelf de hoofdrol”, die ik op 20 januari 2020 verzorgde voor “Netwerkcafé Amsterdam”.
Meer weten over Nadja? Ga een connectie met haar aan op LinkedIn.