‘In de film des levens speel je zelf de hoofdrol’ staat er op de schermen te lezen als ik de zaal van het UWV binnenloop. Langzaam stroomt deze zaal verder vol. En volgens Claudia met allemaal magische 50plussers die vol verwachting op het puntje van hun stoel gaan zitten te wachten op wat er komen gaat. Er wordt mij gevraagd: “Wanneer is deze middag voor jou geslaagd?”, ik zeg: “Als ik verrast wordt”. En dat ben ik aan de eind van de dag, blij verrast.
Van ijskonijn naar koud bellen
Claudia begint met een zeer persoonlijk verhaal, waarmee ze gelijk de aandacht van de zaal heeft. Over keuzes die anders uitpakten dan ze van te voren had kunnen bedenken. Over hoe ze continu struikelde over de maatschappij en over haarzelf. Ze was boos, heel erg boos, een ijskonijn. Maar door dat alles heeft ze ook één ding geleerd en dat is dat je vooral in jezelf moet blijven investeren. En zo ontdekte ze haar talent: Koud bellen.
Weg met BELemmeringen
Volgens Claudia lijden we aan een ziekte: sollicitatie-moeheid. We schrijven enkel brieven met woorden waarvan we denken dat ze tot een uitnodiging leiden. Maar dit is sociaal wenselijk gedrag. En we houden het in stand en krijgen niet dat felbegeerde plekje aan de tafel. Weg dus met die BELemmeringen. Want waarom gaan we niet eerst even achter de voordeur kijken? Want zo kom je erachter wat het DNA is van een bedrijf en of je er überhaupt past. En dat is waar Claudia bijspringt. Ze wil ons laten zien hoe je dat kunt aanpakken. Ze belt mensen niet naar een baan, maar achter de voordeur en aan de tafel.
Een goede voorbereiding is het halve werk
Claudia vraagt de eerste kandidaat of hij iets over zichzelf wil vertellen. “Waarom vertel je bewust over je laatste werkgever als ik je vraag om iets over jezelf te vertellen?”, “Veel mensen beginnen bij deze vraag hun cv voor te lezen, of praten in containerbegrippen maar vertel eens écht iets over jezelf. Wie ben je?”
Claudia opent LinkedIn en zoekt het bedrijf op waar de eerste kandidaat graag op gesprek zou willen gaan. Ze kijkt op LinkedIn of er een bedrijfspagina is. Als je namelijk naar de website van een bedrijf gaat, bestaat de kans dat je teveel leest over het bedrijf waardoor je te gekleurd wordt.
Ga vervolgens op zoek naar 2 personen waarmee je een gesprek zou willen voeren (Er moet namelijk altijd een plan B zijn). Zoek niet, zoals de meesten van ons, naar medewerkers van HR of personeelszaken, maar ga gericht opzoek naar een vakidioot.
Gouden woord: Vakinhoudelijk gesprek
En dan het eerste belletje. “Zijn er mensen die het nu spannend vinden? Want wat gaat er gebeuren? We gaan het algemene nummer bellen, op zoek naar Han.” Heb je enige spanning?, vraagt Claudia aan “A” de eerste kandidaat. “Nee?, Ikke wel”. “En wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat je niet verder komt óf dat je op de koffie moet komen.”
Zo’n 75 mensen staren Claudia nu aan. De spanning stijgt. “Met Claudia Het BELmeisje. Ik ben op dit moment een workshop aan het geven in Rotterdam aan mensen die zich aan het oriënteren zijn op hun volgende stap in hun loopbaan.” Claudia vraagt naar Han. Ze wordt doorverbonden.
“Claudia, Het BELmeisje, zit ik nu bij Han?” Het is ongelofelijk maar binnen no-time is de afspraak ingepland. Ze wenst de Han een hartstikke leuk gesprek toe. En zegt ook nog: “Als jij dan voor de koffie zorgt Han, zorgt A voor de koekjes”. “Heb jij weleens applaus gehad?” Vijfenzeventig paar handen gaan op elkaar. Het lijkt mij persoonlijk een zeer aparte ervaring maar volgens Claudia gaat Han deze avond met een heel mooi verhaal naar huis.
Blijf volhouden
“Je spreekt met Claudia Het BELmeisje, vanuit het UWV, ook Rotterdam”. “Je naam ging mij te snel. Kun je dat spellen? Aangenaam kennis te maken”. “Ik wil mensen laten zien hoe leuk gesprekken kunnen zijn. Wat is het leukste aan je baan?” “Ik heb vandaag jouw hulp nodig. Ik zou graag Daniél willen spreken”. “Kun je mij met iemand anders doorverbinden bij de afdeling communicatie?” “Maar wel een leuke”. “Ik bel voor een afspraak”. “Een vakinhoudelijk gesprek.”
Zoals Claudia de verbinding aangaat, het werkt voortreffelijk en ook in haar tweede gesprek lijkt het relatief eenvoudig te gaan. Het gesprek leidt nog niet tot een concrete afspraak, maar de eerste connectie is gemaakt. En er wordt beloofd dat er wordt teruggebeld.
In het derde gesprek loopt Claudia tegen allerlei zaken aan, maar blijft volhouden. “Ik ben wensen aan het vervullen vandaag van mensen die de magische leeftijd van 50plus hebben bereikt”. “Zou jij zo’n wens willen vervullen, je sociale hart open zetten?” “Ik overval je, maar voor leuke dingen moet je tijd maken”. De dame geeft aan dat ze het moet overleggen of, en met wie, ze een vakinhoudelijk gesprek kan inplannen. “Je gaat me toch niet naar de digitale snelweg sturen?”, vraagt Claudia nog. Het bedrijf beloofd zelf te mailen voor het inplannen van het vakinhoudelijk gesprek. En zo ligt de verantwoording bij het bedrijf. Het klinkt allemaal zo relatief eenvoudig hoe Claudia het allemaal voor elkaar krijgt. Maar misschien moet ik het gewoon eens gaan doen!
En nu zelf!
Claudia doet dit iedere dag, maar ze moet wel continu improviseren. Maar dat zit vaak dichterbij dan je denkt, zoals ze zegt. Zelfs een wachtmuziekje kan dienen als input voor het gesprek. Wat belangrijk is als belt, is dat je vraagt naar de voornaam van de persoon die je wilt spreken. Zo lijkt het namelijk of je hem of haar kent en maak je het persoonlijk. De beste dagen om te bellen en langs te gaan zijn overigens de dinsdag en de donderdag. Wat ik doe kunnen jullie allemaal volgens Claudia. Als je maar oprecht een gesprek aangaat. Het ABC-tje van Claudia: Aandacht, Bedanken, Compliment.
“Ga je bellen?”, vraag ik aan de dame naast me. “Ik denk het niet”. “Waarom niet?” “Ik ben gewoon niet zoals Claudia”. “Nee misschien niet, maar doe wat Claudia zegt, vraag een goede vriend of vriendin samen met je te bellen, dat maakt het wellicht makkelijker, en wie weet wat er gebeurt.”
Sinterklaas intocht = uittocht
Claudia zegt: “17 november is het Sinterklaas intocht, laten we er voor zorgen dat deze mensen de WW uittochten”. Vanaf die dag wordt elke dag iemand door het UWV gepromoot. Ik vind het een zeer positief en goed initiatief, en top dat het UWV zich hier voor inzet. Vorig jaar schijnt de helft (van 40) zo aan een baan te zijn geholpen. Laten we dit jaar dan voor 100% gaan ?
Ik kom nog even terug bij Al. Tijdens de workshop raakte ik in gesprek met een mede 50plusser. Hij vertelde mij dat de wijze waarop Claudia haar gesprekken voert, hem deed denken aan een scene uit een film van Al Pacino. In deze scene gaat Al op een soortgelijke en zeer prettige en geëngageerde wijze de connectie aan met een dame achter een receptie. Er volgt een mooi en warm gesprek.
Het lijkt misschien allemaal een koud kunstje, dat koud bellen, maar laten we ons er eens warm voor maken. En zien wat het ons brengt.
Dit gastblog is geschreven door Nicole Klerkx n.a.v. de workshop Koud naar je nieuwe werkgever bellen, die ik oktober 2018 verzorgde voor UWV Werkbedrijf Rotterdam.
Meer weten over Nicole? Ga een connectie met haar aan op LinkedIn.